اعتکاف

     چه خوش باشد دمی خلوت گزیدن                                                                                                                                                                                                  زهرچه   ماسواللّه   دل بریدن

    زاهل  خانه  چندی  دور  بودن                                                                                                                                                                                                        میان   موج   تنهایی    غنودن

    زمانی  معتکف  بودن  به کُنجی                                                                                                                                                                                                   ز کنجی پر گشودن تا به اوجی 

    زبان بستن ز هرگفتار واهی                                                                                                                                                                                                         تجنّب  از منافیّ  و  مناهی

     همه اخلاط را از دل زدودن                                                                                                                                                                                                           به سمت حق مطلق رو نمودن

  بری گشتن  ز اضلال و معاصی                                                                                                                                                                                                     تحرّز از همه انفاس عاصی

    وضو برساختن از چشمه ی عشق                                                                                                                                                                                              ز خود بی خود شدن از رشحه ی عشق

    همه قامت به «قد قامت» سپردن                                                                                                                                                                                                 به سوی رستگاری راه بردن

   صلاتی عاشقانه ساز کردن                                                                                                                                                                                                          به سی رکعت ، نوا آغاز کردن

   به« اخلاص» و به« حمدی» خالصانه                                                                                                                                                                                            که یکصد بار خوانی عارفانه

   سه روزی را به خلوت صوم بودن                                                                                                                                                                                                    همه شب را سهر ، احیا نمودن

    هم« انعام» و هم« اسرا» ،« کهف و لقمان»                                                                                                                                                                                    الی آخر  نمودن  ختم   قرآن

  به تطهیری که یابی اندرین رود                                                                                                                                                                                                     به   «تغسیل»  و « زیارت »،«ام داوود»

   به تسبیح و دعا ،صومِ ثلاثه                                                                                                                                                                                                          به   زاری   و تضرّع     استغاثه

    به صد دجله چنین اطهر نگردی                                                                                                                                                                                                     به نزد  حق  چنین  برتر  نگردی

«لایموت»

املای تصحیحی فصل 7